สุนัขโกลเด้น รีทรีฟเวอร์

สุนัขโกลเดินริทรีฟเวอร์ (Golden Retriever)

โกลเด้น รีทรีฟเวอร์ ( Golden Retriever) เป็นสายพันธุ์สุนัข มีถิ่นกำเนิดในประเทศสกอตแลนด์ มีขนยาว มีสีขนเหลืองอ่อน เหลืองทอง และเหลืองเข้ม โดยทั่วไปแล้ว เพศผู้ควรมีความสูง (วัดจากหัวไหล่ถึงปลายเท้า) ประมาณ 23- 24 นิ้ว และเพศเมียควรมีความสูงประมาณ 21.5-22.5 นิ้ว แต่เดิมนั้นสายพันธุ์นี้ได้ปรับปรุงคุณลักษณะบางอย่างเพื่อในงานของนายพราน เช่น มีรูปร่างสมส่วน คล่องตัว เขียวและฟันงับชิ้นเหยื่อโดยให้ช้ำเพียงเล็กน้อย เป็นต้น ไม่มีปรากฏว่าสุนัขสายพันธุ์นี้มีความก้าวร้าวแต่อย่างใด

ลักษณะทั่วไป

สุนัขขนาดกลาง รักเด็ก ส่วนสูง น้ำหนัก วงจรชีวิต การจัดกลุ่มพันธุ์ 21.5 - 24 นิ้ว 55 - 75 ปอนด์ 12 - 14 ปี สุนัขที่ใช้ในกีฬาล่าสัตว์ ขนชั้นในแน่น และกันน้ำได้ดีเช่นเดียวกัน มีขนปุกปุยหนาแน่นบริเวณคอ ด้านหลังขาหลัง และหาง และมีขนปุกปุยปานกลางบริเวณด้านหลังขาหน้าและท้อง สีของขนมีหลายเฉดสีต่างกันไป ตั้งแต่สีทองเข้มจนถึงทองเงา
โกลเดินริทรีฟเวอร์ เป็นสุนัขที่มีความเฉลียวฉลาดมากมากจนสามารถนำมาฝึกเพื่อใช้งานได้ เนื่องจากเป็นสุนัขที่มีขนาดปานกลาง จัดว่าเป็นสุนัขที่มีประสาทสัมผัสที่ดีทั้งในด้านของการฟังเสียง การดมกลิ่นสะกดรอย นอกจากนี้ยังมีสายตาอันเฉียบคมและแม่นยำ ด้วยเหตุนี้วงการทหารและตำรวจในหลายๆ ประเทศจึงได้นำสุนัขพันธุ์นี้มาฝึกเพื่อไว้ช่วยงานราชการ อาทิเช่น ตรวจค้นยาเสพติด, ดมกลิ่นสะกดรอยคนร้าย, ยามรักษาความปลอดภัย แต่ที่ดูเหมือนจะได้รับความนิยมสูงสุด ก็เห็นจะได้แก่ฝึกให้เป็นสุนัขนำทางคนตาบอด ทั้งนี้เพราะโกลเดินริทรีฟเวอร์เป็นสุนัขซึ่งฉลาด แต่ไม่ค่อยเจ้าเล่ห์หรือซุกซนเหมือนสุนัขบางพันธุ์ ขนชั้นนอกแน่น เงา หยิกเป็นลอนเล็กน้อย และราบเรียบไปตามลำตัว กันน้ำได้ดี

อุปนิสัย

มีความกระตือรือร้นตลอดเวลาจนถึงขั้นซุกซน จะไม่ส่งเสียงโดยไม่มีเหตุผล ฉลาด เชื่องมากๆ สามารถเรียนรู้การฝึกฝนได้รวดเร็วและสามารถฝึกฝนได้ง่าย โกลเด้น รีทรีฟเวอร์เป็นสุนัขที่ชอบอยู่ใกล้ชิดกับคน เมื่อเจอคนแปลกหน้ามันมักจะกระดิกหางวิ่งเข้าไปต้อนรับด้วยท่าทางดีใจราวกับว่าได้พบ เพื่อนเก่าที่ไม่ได้เจอกันมานาน สุนัขพันธุ์นี้จึงไม่เหมาะอย่างยิ่งที่คุณจะนำมาใช้เฝ้าบ้าน เพราะมันไม่มีลักษณะนิสัยที่ก้าวร้าวต่อคนแปลกหน้า แม้บางครั้งโกลเด้น รีทรีฟเวอร์จะเห่าเสียงดังเมื่อคนแปลกหน้าล่วงล้ำเข้ามาในอาณาเขต แต่ลักษณะการสะบัดหางด้วยท่าทีเป็นมิตร จะทำให้คนแปลกหน้าที่คุ้นเคยกับสุนัข มาก่อนทราบว่ามันเห่าด้วยความดีใจ มากกว่าที่จะเห่าไล่หรือตรงเข้าไปทำร้าย

อาหารและการ เลี้ยงดู สุนัข โกลเด้น รีทรีฟเวอร์

โกลเด้น เป็น สุนัข ที่มีขนร่วงมาก จำเป็นจะต้องแปรงและหวีขนให้มันสัปดาห์ละหลายๆ ครั้ง โกลเด้น จะมีความสุขมากๆ หากเจ้าของพามันไปเดินเล่นไกลๆ ทุกวันหรือหาสนามโล่งๆ ให้ได้วิ่งเล่นแบบสบายๆ ไร้กังวล ได้เล่นกับ สุนัข ตัวอื่น วิ่งเก็บลูกบอล หรือว่ายน้ำเลี้ยงดู สุนัข โกลเด้น รีทรีฟเวอร์
ส่วนอาหารที่ โกลเด้น รีทรีฟเวอร์ ขนาดโตเต็มวัยต้องการควรเป็นอาหารชั้นดี โดยให้เพียงวันละ 1 ครั้งในปริมาณที่เพียงพอ และในระหว่างวันอาจให้บิสกิตเสริมได้วันละ 2 ครั้ง

10อันดับ วิธีดูแลสุขภาพโกลเด้น รีทรีฟเวอร์

1. คุมน้ำหนักตัวอย่าให้อ้วน
โกลเด้น รีทรีฟเวอร์ นั้น เป็นสุนัขที่มีแนวโน้มที่จะอ้วนง่ายอยู่แล้ว เพราะเป็นสุนัขกินง่ายและกินเก่งด้วย ดังนั้นเราจึงใส่ใจควบคุมน้ำหนักตัวของโกลเด้นฯ ของเราไม่ให้อ้วน ซึ่งหากอ้วนมากก็จะมีปัญหาต่อสุขภาพ เช่น โรคข้อสะโพกเสื่อม ข้ออักเสบ หรือโรคหัวใจได้
2. รู้ทันโรคประจำพันธุ์โกลเด้น รีทรีฟเวอร์
โรคประจำพันธุ์ของโกลเด้น รีทรีฟเวอร์ ในวัยต่างๆ ที่เราต้องคอยเฝ้าระวัง มีดังนี้ 1. ลูกสุนัข (วัยแรกเกิด – 1 ปี) 1.1 โรคกระดูกและข้อ 1.2 โรคเส้นเลือดใหญ่ใกล้หัวใจตีบ (Subaortic Stenosis) 2. วัยสุนัขโต (1-6 ปี) 2.1 โรคไทรรอยด์ต่ำ 2.2 โรคมะเร็งต่อมน้ำเหลือง 2.3 โรคผิวหนังอักเสบจากการแพ้ 2.4 โรคหูส่วนนอกอักเสบ (โรคหูน้ำหนวก) 2.5 โรคต้อกระจก 3. สุนัขสูงอายุ (1 ปีขึ้นไป) 3.1 โรคมะเร็งผิวหนัง ชนิด HEMANGIOSARCOMA
3. แปรงขนเป็นประจำ         
โกลเด้น รีทรีฟเวอร์ เป็นสุนัขที่ผลัดขนตลอดปี และจะผลัดขนมากเป็นพิเศษอย่างน้อยปีละ 1-2 ครั้ง ดังนั้นเราจึงจำเป็นต้องแปรงขนโกลเด้นฯ อย่างน้อยอาทิตย์ละ 1 ครั้ง เพื่อลดปัญหาการหลุดร่วงของเส้นขน
4. อาบน้ำตามสมควร
ถึง โกลเด้นฯ จะขนยาวแต่ไม่จำเป็นต้องอาบน้ำบ่อยๆ เหมือนสุนัขพันธุ์อื่น แต่ถ้าอาบน้ำแล้วก็จำเป็นต้องใส่ใจให้มาก โดยเฉพาะการทำให้ขนแห้ง เพราะโกลเด้นมีขน 2 ชั้น ซึ่งขนชั้นในจะเป็นตัวอุ้มน้ำไว้ ถ้าหากไม่ทำให้ขนแห้งดี ความอับชื้นที่สะสมอยู่ก็จะทำให้เกิดโรคผิวหนังได้ และพึงสังวรไว้ด้วยว่าโกลเด้น รีทรีฟเวอร์ มีผิวหนังที่แพ้ง่ายดังนั้นควรเลือกใช้แชมพูอ่อนโยนต่อผิวอ่อนเยาว์ด้วย
5. ตัดเล็บเดือนละหน
เรา ควรตัดเล็บโกลเด้น รีทีฟเวอร์อย่างน้อยเดือนละ 1 ครั้ง เพื่อสุขภาพที่ดีและนอกจากตัดเล็บแล้ว ก็ควรตัดขนตามซอกนิ้วที่ยาวเกินออกมาชอนไชอุ้งเท้าด้วย ไม่งั้นก็จะทำให้สุนัขเดินไม่ถนัด
6. รักจริงต้องฝึก
โกลเด้น รีทรีฟเวอร์ เป็นสุนัขที่มีนิสัยร่าเริงและชอบเล่น ดังนั้นดูเหมือนโกลเด้นฯ จะซุกซนมากเป็นพิเศษ ดังนั้นเราจึงควรฝึกโกลเด้นฯ ให้เชื่อฟังคำสั่ง เช่น ยืน นั่ง หมอบ คอย ฯลฯ เพื่อโกลเด้นฯ รีทีฟเวอร์ของเราจะได้มีวินัยบ้าง และที่สำคัญโกลเด้นฯ นั้นเป็นสุนัขชอบเรียนรู้ หรือชอบฝึกนั่นเอง ดังนั้นเราจึงสามารถสอนคำสั่งใหม่ๆ ให้โกลเด้นฯ ได้มากมาย
7. พาวิ่งเล่นทุกวัน
โกลเด้นฯ รีทรีฟเวอร์ เป็นสุนัขที่ติดเจ้าของมาก และชอบชวนเจ้าของเล่นโน้นเล่นนี่อยู่เสมอ เช่น จะคาบลูกบอลออกมาวางต่อหน้าเจ้าของ เพื่อให้เจ้าของปาออกไปแล้วจะไปคาบกลับมา หรือชอบเล่นแย่งบอลกับเจ้าของ เรียกว่า “เห็นเจ้าของเป็นต้องชวนเล่น” นั่นเอง ดังนั้น เราจึงต้องแบ่งเวลาวันละ 5-10 นาที เล่นกับเจ้าโกลเด้นฯ ของเราทุกวันเพื่อเป็นการออกกำลังกายและคลายเครียดไปพร้อมๆ กัน
8. โกลเด้นฯ ควรเลี้ยงในบ้าน
เนื่อง จากโกลเด้นฯ รีทรีฟเวอร์ เป็นสุนัขที่ติดคนสุดๆ ดังนั้นถ้าถูกแยกไปอยู่ข้างนอกบ้านตัวเดียว โกลเด้นฯ ก็จะรู้สึกไม่มีความสุขซึ่งทางแก้ก็อาจจะต้องหาเพื่อนหมาให้อีก 1 ตัว
9. ระวังต่อมก้นอักเสบ
โกลเด้นฯ รีทรีฟเวอร์ เป็นสุนัขอีกพันธุ์ที่มีปัญหาเรื่องต่อมก้นอักเสบ (ANALSACCULITIS) เป็นประจำ โดยจะแสดงอาการไถก้นให้เห็น ดังนั้น เราจึงควรบีบต่อมก้นให้ โกลเด้นฯ ของเราอย่างน้อยอาทิตย์ละ 1 ครั้ง หรือไม่ก็ให้รีบนำโกลเด้น รีทรีฟเวอร์ ของเรา ไปพบสัตวแพทย์ทันทีที่แสดงอาการไถก้นออกมา
10. โกลเด้น รีทรีฟเวอร์ จะอยู่กับเราอย่างน้อย 10 ปี
ปัจจุบัน โกลเด้น รีทรีฟเวอร์ มีอายุเฉลี่ย 10-14 ปี ดังนั้นหากเราคิดที่จะเลี้ยงโกลเด้น รีทรีฟเวอร์ สักตัวแล้ว นั่นก็หมายถึงความสุขของการเลี้ยงสุนัขดีอย่างนี้จะยืนยาวไปอย่างน้อย 10 ปีทีเดียว

โรคและวิธีการป้องกัน
                 
โรคประจำสายพันธุ์ โกลเด้น รีทรีฟเวอร์ ที่พบบ่อยๆ คือ โรคข้อสะโพก โรคต้อกระจก โรคขาดฮอร์โมนไทรอยด์ โรคเนื้องอกในต่อมน้ำเหลือง

            โรคข้อสะโพกเสื่อม (Hip Dysplasia ) เป็นโรคกระดูกที่พบได้มากในสุนัขพันธุ์ใหญ่ ( Giant and large breed ) โดยพบมากถึง 1 ใน 3 ของโรคกระดูกทั้งหมดใน สุนัข โดยโรคนี้จะมีพัฒนาการในช่วงที่มีการเจริญเติบโต ของกระดูกจึงอาจพบได้ตั้งแต่ 4-12 เดือน

            โรคขาดฮอร์โมนไทรอยด์ กล่าวคือ ต่อมไทรอยด์สร้างฮอร์โมนน้อยกว่าปกติ และก่อให้เกิดความผิดปกติต่างๆ ของร่างกายโดยแสดงออกทางผิวหนัง อาการที่พบคือ สุนัข จะมีอาการขนร่วง เช่น  ข้างลำตัว  รอบก้นและหาง  หน้าอก  ใน สุนัข อายุมากมักพบรังแคกระจายทั่วร่างกาย  อาจพบผิวหนังมีเม็ดสีสะสม  มักพบเป็นสีดำ อาจมีน้ำหนักตัวมากกว่าปกติ อ่อนเพลีย  ซึ่งโรคนี้มักพบใน สุนัข อายุ  6-10  ปี แต่ถ้าเป็น สุนัข พันธุ์ใหญ่สามารถพบในอายุน้อยกว่า  6  ปีได้ ดังนั้น หาก สุนัข ของคุณมีอาการดังนี้  แนะนำให้พา สุนัข มาตรวจกับสัตวแพทย์เพื่อรับการรักษาจะดีที่สุด

            โรคเนื้องอกในต่อมน้ำเหลือง พบได้ทั้งชนิดที่ไม่รุนแรงและชนิดที่เป็นมะเร็ง ลักษณะที่พบคือ เป็นเนื้องอกขอบไม่เรียบและมีสีต่างๆ สามารถพบเนื้องอกที่บริเวณผิวหนังของศีรษะ ปลายเท้า หลัง และภายในช่องปาก ซึ่งโดยมากแล้วมักพบในช่องปากของสุนัข โดย สุนัข จะมีน้ำลายไหลมากผิดปกติ มีกลิ่นปาก น้ำหนักลด มีเลือดออก ฟันหลุด และไม่สามารถกินอาหารได้ ซึ่งหากผู้เลี้ยงพบอาการดังกล่าวมานี้ ควรรีบพา สุนัข ไปรักษาโดยเร็ว เพราะหากเป็นเนื้องอกชนิดที่มีเชื้อมะเร็ง จะมีอัตราการเสียชีวิตสูง การรักษาทำได้โดยการผ่าตัดกรณีเชื้อยังไม่แพร่กระจาย แต่หากเชื้อแพร่กระจายแล้วจะใช้วิธีเคมีบำบัด

            โรคต้อกระจก มักเกิดกับ สุนัข ที่มีอายุตั้งแต่ 6 ปีขึ้นไป โดยจะมองเห็นแก้วตามีลักษณะขุ่นขาว ซึ่ง สุนัข ยังพอมองเห็นได้ แต่ถ้าแก้วตาขุ่นเพิ่มมากขึ้นก็จะทำให้มองไม่เห็น เนื่องจากแสงไม่สามารถผ่านเข้าไปยังจอรับภาพได้ ทั้งนี้สาเหตุเป็นเพราะโรคเบาหวาน หรือได้รับบาดเจ็บ มีแผลที่ตา อย่างไรก็ตาม โรคต้อกระจกอาจจะพบได้ใน สุนัข อายุน้อยตั้งแต่เกิดจนถึง 3 ปี เนื่องจากเป็นมาตั้งแต่เกิด สำหรับการรักษา ควรรีบพา สุนัข ของคุณไปพบสัตวแพทย์ เพื่อรับการตรวจและรักษาทันที หากปล่อยทิ้งไว้นาน จะทำให้การรักษายากขึ้น และอาจจะเป็นสาเหตุที่ทำให้ตาบอดได้


ที่มา : 
http://pet.kapook.com/view148.html

http://27.254.44.103:81/~topten/1742-top.html

http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B9%82%E0%B8%81%E0%B8%A5%E0%B9%80%E0%B8%94%E0%B8%B4%E0%B8%99%E0%B8%A3%E0%B8%B4%E0%B8%97%E0%B8%A3%E0%B8%B5%E0%B8%9F%E0%B9%80%E0%B8%A7%E0%B8%AD%E0%B8%A3%E0%B9%8C